Dance, girl, dance
1940, 90 min.
Sekcja: Ikony Kina
pokaz objęty patronatem Mocne Punkty

Reżyseria: Dorothy Arzner
Scenariusz: Tess Slesinger, Frank Davis, Vicki Baum
Producent: Harry E. Edington, Erich Pommer
Obsada: Maureen O’Hara, Louis Hayward, Lucille Ball i Ralph Bellamy
Kraj: USA

Po tym, jak grupa tancerek traci pracę, jedna z nich próbuje sił w burlesce, a druga marzy o scenie baletowej.

Judy O’Brien (Maureen O’Hara) oraz Bubbles (Lucille Ball) należą do tanecznej trupy występującej gdzieś w stanie Ohio. Gdy ich przedstawienie zostaje przerwane przez gliniarzy, zespół wraca do Nowego Jorku, by przegrupować się pod okiem madame Basilovej (Marija Uspienska). Chcąca jak najszybciej zarobić łatwe pieniądze Bubbles podejmuje pracę w burlesce, natomiast Judy, nie aż tak otwarta jak jej koleżanka po fachu, próbuje zwrócić na siebie uwagę łowców talentów ze szkoły baletowej prowadzonej przez Steve’a Adamsa (Ralph Bellamy).

[Rafał Glapiak, Mocne Punkty]
POKAZ TYLKO DLA OSÓB Z KARNETEM

W mediach:

«Kilka zdań wygłoszonych przez bohaterkę to swoiste credo Arzner, akt oskarżenia wobec patriarchalnego świata uprzedmiatawiającego kobiety, tak producentów i potentatów z Fabryki Snów, jak i zasiadających na widowni Stanów Zjednoczonych mężczyzn uzurpujących sobie prawo do patrzenia. Judy przejmuje kontrolę nad spektaklem, nie poprzez ciało, a poprzez głos.»
— Rafał Glapiak, Mocne Punkty, czytaj całość tutaj

«Ten idealistyczny pean do wysokich rejestrów kreatywności i romantycznego spełnienia jest szorstki i realistyczny jeśli chodzi o degradację kobiet, które muszą znosić w podłej branży rozrywkowej – także tej filmowej.»
— Richard Brody, The New Yorker, czytaj całość tutaj

Dorothy Arzner. Amerykańska reżyserka filmową, której kariera w Hollywood trwała od ery kina niemego w latach 20. XX wieku do początku lat 40, będąc w tym czasie jedyną kobietą, która stała za kamerą. Była także pierwszą kobietą, która dołączyła do Directors Guild of America oraz pierwszą kobietą, która wyreżyserowała film dźwiękowy. W trakcie swojej kariery wyreżyserowała 20 filmów, w tym takie tytuły jak „Christopher Strong” (1933) czy „Tańcz, dziewczyno, tańcz” (1940), które wywarły olbrzymi wpływ na kino feministyczne.

Tagi: taniec, feminizm, czarno-biały