Mały reportaż spod bieguna, reż. Jarosław Brzozowski, 1959, 22 min.

Wśród gór i dolin Arktyki, reż. Włodzimierz Puchalski, 1958, 14 min.

Film ukazuje flora i faunę Arktyki. Jeden z pięciu filmów, będących plonem pierwszej dwuetapowej (1957, 1958) polarnej wyprawy Włodzimierza Puchalskiego, poświęconych faunie i florze podbiegunowej. Obrazy te w pełni podporządkowują się konstrukcji klasycznego filmu przyrodniczego, w którym obserwacja trudnodostępnych zjawisk przyrody jest podstawowym atutem atrakcyjności.

Ultima Thule – siedziba piekieł, reż. Wasyl Mirczew, 1961, 9 min.

Film ukazuje Islandię z różnych perspektyw. Pokazuje jej surową przyrodę oraz życie ludzi.

Lato na wyspie króla Jerzego, reż. Włodzimierz Puchalski, Ryszard Wyrzykowski, 1979, 15 min. 

Zrealizowany podczas wyprawy na Antarktykę film jest zapisem autorskim przyrody jednej z wysp białego kontynentu. Egzotyka surowych krajobrazów, dryfujących lodów, niedostępnych ośnieżonych skał i niespotykany gdzie indziej świat zwierząt – olbrzymich morskich słoni, drapieżnych lampartów morskich, fok i ptaków różnych gatunków – oto zapis dokonany kamerą filmową.

Kwitnąca Arktyka, reż. Włodzimierz Puchalski, 1959, 9 min.

Film ukazuje roślinność Spitsbergenu, na którym obok mchów i porostów występuje około 140 gatunków roślin kwiatowych. Flora i fauna Arktyki. Jeden z pięciu filmów, będących plonem pierwszej dwuetapowej (1957, 1958) polarnej wyprawy Włodzimierza Puchalskiego, poświęconych faunie i florze podbiegunowej. Obrazy te w pełni podporządkowują się konstrukcji klasycznego filmu przyrodniczego, w którym obserwacja trudno dostępnych zjawisk przyrody jest podstawowym atutem atrakcyjności.

Jak tam jest, reż. Andrzej Bednarek, 1980, 10 min.

Unikalny film, który w niezwykle przyziemny sposób opowiada o tak wyjątkowym, a zarazem odległym miejscu jak Antarktyda. W tym dokumencie grupa dzieci dzieli się swoimi opiniami i fantazjami na temat tego, jak naprawdę wygląda ta lodowa kraina. Ich wypowiedzi przeplatają się z fragmentami filmu przyrodniczego poświęconego temu tematowi.

Antarktyczny rok, reż. Ryszard Wyrzykowski, 1989, 28 min.

Stacja im. Arctowskiego jest wizytówką polskiego polarnictwa. Naukowcy różnych specjalności i pracownicy techniczni, chcąc realizować swoje programy badawcze, muszą współpracować ze sobą, uzupełniać się, zastępować w różnych sytuacjach. Tworzą więc mikrospołeczność opartą na wzajemnym zaufaniu, solidarności, odpowiedzialności za siebie i innych. W ciężkich polarnych warunkach umożliwiają przetrwanie solidnie zbudowane budynki i nowoczesne wyposażenie stacji. Polarnicy mieszkają wygodnie w funkcjonalnie urządzonych pokojach. Korzystają z udogodnień cywilizacyjnych, mają nawet cieplarnie, która dostarcza świeżych jarzyn i koi ból śnieżnej monotonii. Słowem film o życiu codziennym na stacji im. Arctowskiego.

Była łąka, reż. Roman Dębski, 1987, 20 min.

W pradolinie Redy, między Gdynią a Puckiem, spędzają jesień ptaki z północy, które uciekają tu przed ostrą zimą. Na specyficznym terenie, zwanym beką, znaleźć można rzadkie okazy roślin słonolubnych i ptaków wodnobłotnych. Obok znanych z innych miejsc czajek i łabędzi żyją tu m. in. ostrygojady, brodźce krwawodziobe i biegusy. Z roślin zwracają uwagę storczyki łąkowe (aż pięć odmian), centuria, bobrek trójlistny i owadożerny tłustosz pospolity. Postuluje się utworzenie rezerwatu przyrody, tym bardziej, że wzrasta zagrożenie ekologiczne pradoliny Redy-na skraju unikalnej łąki znajduje się bowiem wysypisko popiołów Elektrociepłowni Gdynia.

Koral – koń nasz przyjaciel, reż. Edward Czurko, 1972, 18 min.

Film pokazuje przyjaźń między dziećmi, a koniem.

Wśród łąk i wód, reż. Włodzimierz Puchalski, 1974, 18 min.

Film dokumentuje jeden cykl wegetacyjny zwierząt żyjących w rozlewiskach Narwi. Autor rejestruje ich życie i zwyczaje.

Flora Tatr, reż. Włodzimierz Puchalski, 1949, 15 min.

Dwuczęściowy film krajoznawczo-przyrodniczy, cz. 1 – Wiosna, cz. 2 – Lato. Przedstawia szatę roślinną Tatr. Obrazowi towarzyszy rzeczowy komentarz przeplatany poetyckimi fragmentami liryków tatrzańskich Pola, Asnyka, Tetmajera i Nowickiego recytowanymi przez głos kobiecy. Tło muzyczne stanowią fragmenty „Stepu” Noskowskiego, IV Symfonii Brahmsa oraz Symfonii Romantycznej Brucknera.